Od hieroglifów do alfabetu
Pierwszym rodzajem pisma było pismo obrazkowe (piktograficzne)używane przez Sumerów. Jeden obrazek oznaczał słowo. Rysowano na przykład głowę zwierzęcia, kłos, ptaka, kobietę lub trzy fale oznaczające wodę. Było to jednak czasochłonne. Potem wykorzystywano rysunki przedmiotów również do zapisania słów oznaczających czynność – kółko z kropką mogło oznaczać słońce, ale też wyraz „świecić”. Sumerowie z czasem uprościli swój system znaków. W ten sposób powstało pismo klinowe. Jego nazwa pochodzi od kształtu znaków przypominających trójkątne kliny.
Po co Sumerom pismo?
Pismo powstało w Sumerze na terenie Dolnej Mezopotamii, krainie leżącej między dwiema rzekami: Tygrysem i Eufratem, około 6000 lat temu. Sumerowie opracowali system znaków potrzebnych do podliczania corocznych plonów, stanu bydła, pojemników ze zbożem. Zarządcy magazynów z żywnością nie musieli już pamiętać, kto i ile przekazał zboża na rzecz państwa – teraz mogli to zapisać. Nadzorcy stad owiec i bydła zapisywali, ile sztuk zwierząt oddali w opiekę poszczególnym pasterzom. W ten sposób unikano nieporozumień.
HIEROGLIFY - "święte znaki" z Egiptu
Pismem obrazkowym posługiwali się też starożytni Egipcjanie. Ich pismo tworzyły rzędy obrazków, zwanych hieroglifami. Odnosiły się one do słów, pojęć lub dźwięków. Rysowanie ich zajmowało dużo czasu, gdyż były bardzo skomplikowane.
Tylko nieliczni potrafili czytać i pisać, ponieważ nauka wszystkich znaków pisma hieroglificznego – a było ich ponad 700 – trwała kilka lat. Egipcjanie używali hieroglifów, gdy chcieli, by napisy nie uległy zniszczeniu, dlatego często umieszczano je na grobowcach i murach świątyń. Przez wiele stuleci hieroglify pozostawały tajemnicą. Archeologom udało się je odczytać dopiero w XIX wieku. Dzięki temu badacze mogli lepiej poznać świat starożytnych Egipcjan.
Tylko nieliczni potrafili czytać i pisać, ponieważ nauka wszystkich znaków pisma hieroglificznego – a było ich ponad 700 – trwała kilka lat. Egipcjanie używali hieroglifów, gdy chcieli, by napisy nie uległy zniszczeniu, dlatego często umieszczano je na grobowcach i murach świątyń. Przez wiele stuleci hieroglify pozostawały tajemnicą. Archeologom udało się je odczytać dopiero w XIX wieku. Dzięki temu badacze mogli lepiej poznać świat starożytnych Egipcjan.